Kroonluchter Femke

In juni van vorig jaar schreef ik al eens een stukje over gehaakte tuinlampions op mijn blog. Inmiddels is wel gebleken dat het haken van tuinlampions geen tijdelijke bevlieging was. De teller van 2021 staat al op 15 stuks en het jaar is nog maar halverwege. Zo’n vrolijke tuinlampion is dan ook echt een leuke blikvanger, vind ik. Regelmatig komt er een bestelling binnen, soms voor twee lampions tegelijk. En ook als cadeautje zijn ze natuurlijk erg leuk.

In april van dit jaar ontdekte ik op Facebook de groep ‘Gehaakte kroonluchters’, een groep van ‘Huisje van Katoen’. In deze groep kwamen allerlei prachtige creaties voorbij, die me ontzettend inspireerden. Het grote verschil met wat ik tot dan toe gemaakt had, was dat deze kroonluchters bijna allemaal in een effen kleur gehaakt waren. Wat minder opvallend misschien, maar wel heel stijlvol. En daardoor ook heel geschikt om zowel binnen als buiten te gebruiken. Ik zocht bij Huisje van Katoen een mooi patroon uit, Femke genaamd, en bestelde dit samen met de ivoorwitte katoen en de metalen ringen. Doordat de katoen lekker dik is en ik met naald 5 kon werken, schoot het lekker op. Het resultaat was echt naar mijn zin. Femke heeft, mede door de kleur, een beetje een brocante uitstraling en kreeg een mooi plekje in de slaapkamer. Later haakte ik er in dezelfde kleur nog een bedloper (halve sprei) bij, ook met een brocante uitstraling.

     

Afgelopen maand bestelde iemand 2 kroonluchters bij me en liet de kleurkeuze aan mij over. Het moest wel een duidelijk setje zijn. Ik besloot het patroon van de Femke te nemen en daar 2 verschillende versies van te maken met dezelfde kleuren. Ik deed wel wat aanpassingen. Zo vond ik het door het kleurgebruik niet nodig een bolletjessnoer te maken zoals bij de effen Femke. Ook maakte ik ze beide iets langer, door aan de bovenkant wat extra toeren te haken. En bij 1 van beide gebruikte ik voor de onderkant de tapestry-techniek, waardoor het bloempatroon heel duidelijk te zien is.

Het is ontzettend leuk om te zien hoe je met 1 patroon zulke verschillende kroonluchters kunt haken!

Mandala haken

Een poosje geleden kwam ik op de website Kim(H)aakt een prachtige afbeelding tegen van een gehaakte mandala. Ik was meteen verliefd, op zowel het patroon als de kleur waarin hij gehaakt was.  

De patroondiagrammen vond ik op Pinterest en een soort van werkbeschrijving stond op de website van Kim(H)aakt. De diagrammen waren echter best klein. Ik heb ze flink uitvergroot, maar daardoor werden ze nogal vaag. Al met al een flinke uitdaging om dit patroon te 'lezen'. Gelukkig kwam ik in diezelfde tijd op Facebook de groep 'Van Diagram naar Tekst' tegen en tot mijn grote verrassing stond daar een bestand, waarin deze mandala toer voor toer was uitgeschreven. Mijn dank was groot. 

Ik kocht de Scheepjes whirl Blueberry Bambam, een bol met een looplengte van 1000 meter en een prachtig kleurverloop, die precies genoeg moest zijn voor deze mandala. Ik heb niet meteen de metalen ring van 1 meter gekocht, omdat ik eerst zeker wilde weten of hij daar mooi in ging passen.

Nu kon ik met de diagrammen (met een vergrootglas erbij) en de volledige beschrijving aan de slag. Ik haakte met naald 2,5 en begon vanuit het midden van de bol. Het was heerlijk om te doen. Ik was benieuwd naar het effect van elke nieuwe toer en van elke nieuwe kleur die zich aandiende. Al met al behoorlijk verslavend, zo'n mandala.

Toen ik bijna klaar was heb ik mijn huisgenoten regelmatig ingeschakeld om de mandala op de tafel uit te strekken, zodat ik kon bepalen in welke maat ring hij moest komen. De mandala moest er strak in komen te zitten, anders zou hij na verloop van tijd uit gaan hangen. Uiteindelijk heb ik een paar toeren extra gehaakt, waardoor hij prachtig in een ring van 1 meter kwam te zitten.

Het in- en omhaken van de ring is door de maat van de ring niet een gemakkelijke klus. Ik deed dit staande, terwijl ik de ring op een stoel tegen de rugleuning liet leunen. Maar het is gelukt! Ik ben heel blij en tevreden met het resultaat. Hij heeft een mooi plekje aan de muur boven ons bed gekregen.

Het patroon is ontworpen door Kazuko Hayashi van Ondori, een Japans bedrijf dat verschillende haakboekjes/magazines heeft uitgebracht. Dit patroon stond als tafelkleed in het boekje ‘Classic Crochet Lace‘ uit 2006.

Koekjes met chocolade ... altijd goed!

Een jaar geleden ben ik begonnen met bakken op de vrijdagmiddag. Heerlijk om met mijn gezin in het weekend van iets eigen gebakkens te kunnen smullen. Koekjes, brownie, cake, muffins, taart... Best vaak was chocolade één van de ingrediënten, want wat is er nu lekkerder dan chocolade. In dit blog lees je over een aantal chocoladekoekjes, die ik heb gebakken.

Chocolate chip cookies

Chocolate chip cookies zijn typisch Amerikaanse koekjes. Heerlijk knapperig van buiten en chewy van binnen. Je kunt er ook lekker mee variëren, zodat je toch steeds een ander koekje hebt.

Het basisrecept voor deze koekjes is met pure chocolade. Je kunt dit aan het deeg toevoegen als chocolade callets (chocoladedruppels) of als stukjes grof gehakte chocolade.
Het basisrecept heb ik overgeslagen en ik ben begonnen met de triple-chocolate chip cookies. Aan het deeg wordt als laatste de witte, pure en melkchocolade toegevoegd, alle drie in grof gehakte stukjes. Van het deeg maak je een rol met een doorsnede van ongeveer 4 cm, die minimaal 1 uur moet rusten in de koelkast. Daarna snij je van het deeg plakjes van 1,5 à 2 cm, die met voldoende tussenruimte op de bakplaat gaan, want ze lopen nog behoorlijk uit tijdens het bakken. Af laten koelen op een rooster en genieten maar!

Een week later maakte ik chocolate chip cookies met bacon. Bacon in een koekje klinkt misschien raar, maar het is echt lekker. De knapperige en zoute stukjes bacon vormen een lekkere combinatie met de stukjes chocolade. De plakjes bacon bak je op de bakplaat eerst knapperig en bruin en laat je even uitlekken op keukenpapier. Vervolgens verkruimel je de afgekoelde bacon en kneed je het samen met de gehakte pure chocolade door het deeg. Daarna weer een rol maken, koelen, plakjes snijden en bakken op de bakplaat. 
Ik was heel benieuwd hoe ze zouden smaken, maar dit chocolate chip cookie is echt een verrassend lekker koekje!

De volgende variatie die ik maakte zijn chocolate chip cookies met gedroogde cranberries en witte chocolade. De werkwijze is weer precies hetzelfde. Ook deze combinatie van smaken is echt genieten!

Spritsen met chocolade-hazelnootpasta 

Dit is ook weer zo'n zalig chocoladekoekje. Je maakt eerst het spritsenbeslag. Dit is een dik beslag en het gaat daardoor best zwaar om met de spuitzak de koekjes op te spuiten. Mijn spuitzak, die al eerder spritsenbeslag voor de kiezen had gehad, heeft het dan ook niet overleefd. Er moest zelfs duct tape aan te pas komen om het karweitje af te maken.
Na het bakken heb ik de koekjes af laten koelen en ondertussen de chocolade-hazelnootpasta au bain-marie gesmolten. Van de helft van de koekjes heb ik de onderkant bestreken met de chocoladepasta en vervolgens de overige koekjes erop gelegd. Daarna heb ik chocolade en kokosvet au bain-marie gesmolten en het uiteinde van elk dubbel koekje erin gedipt. Even laten drogen en daarna smullen van een heerlijke chocolade sprits!

Rozeta Twilight

Vorig jaar rond deze tijd was ik bezig met mijn, op haakgebied, grootste uitdaging tot nu toe; de Scheepjes Rozeta CAL (Crochet Along) 2019.
Het ontwerp (van Tatsiana Kupryianchyk van Lilla Björn Crochet) was bedoeld als deken. Maar het was geïnspireerd op de prachtige rozetvormige glas in lood ramen in gotische gebouwen en hoe gedurende de dag het licht hier doorheen valt. Ik vond het daarom meer geschikt als wandkleed. In de Facebookgroep, waar deze Cal gehost werd, zag ik wel dat er meer mensen zo over dachten.

Het patroon was voor gevorderden en avontuurlijke beginners. Van elk deel waren er video tutorials op YouTube, gemaakt door Esther Dijkstra van 'It's all in a Nutshell'. Deze video's zijn mij echt tot steun geweest op momenten dat het mij niet duidelijk was, wat het geschreven patroon precies bedoelde. Gedurende 11 weken kwam er elke woensdag om 12.00 uur een deel van het patroon online. Ik was heel benieuwd hoe mij dit af zou gaan.

In de eerste 3 weken moest er een mandala gehaakt worden volgens de tapestry techniek. Je haakt dan met twee kleuren en neemt de kleur, waar je even niet mee haakt, achter je werk mee, zodat je daar op het juiste moment mee kunt wisselen. Ik had gekozen voor een pakket met Scheepjes Colour Crafter garen en hierbij wordt haaknaald 4 aangeraden. Zo ben ik ook begonnen, maar na een poosje zag ik wel dat het veel te losjes werd en dat daardoor het patroon minder mooi tot zijn recht kwam. Ik heb het weer uitgehaald en ben opnieuw begonnen met haaknaald 3,5 en dat pakte gelukkig beter uit.

In week 4 t/m 7 moest er een rand om de mandala gehaakt worden volgens de overlay techniek. Kort gezegd haak je hierbij óver je haakwerk. Je haakt bijvoorbeeld alleen in de voorste of achterste lus van een steek of je moet insteken in dieper liggende toeren van het haakwerk, zodat stokjes of dubbele stokjes boven op het werk komen te liggen. Misschien een beetje een technisch verhaal voor mensen die niet haken, maar ik vind het toch wel leuk te benadrukken dat er verschillende haaktechnieken gebruikt worden in dit prachtige ontwerp.
Door deze verschillende technieken waren deze weken zeer leerzaam voor mij. Ik heb me wel regelmatig zorgen gemaakt over het feit dat de mandala soms lichtjes begon te golven. Ik probeerde de draadspanning dan wat aan te passen en uiteindelijk werd het toch een mooie, vlakke cirkel.

In week 8 haakten we vier hoeken aan de mandala om hem vierkant te maken. Het vergde heel wat telwerk om de hoeken op de juiste plek aan de mandala te haken.

In week 9 en 10 haakten we onderaan dit vierkant een rechthoekige strook volgens de tapestry techniek. Hiermee ontstonden er mooie, gotische spitsbogen.

Met week 11 kwam het einde in zicht. We haakten om de hele deken/wandkleed een glas in lood rand.

En toen was hij klaar! Een wandkleed van 1.15 m. breed en 1.50 m. hoog, die natuurlijk nog opgehangen moest worden. We hadden daarvoor al een plek in gedachten... dat zou de muur halverwege de trap worden. Dan konden we hem vanaf zowel boven als beneden goed zien.
Inmiddels waren er in de ondersteunende Facebookgroep al allerlei ideeën voorbij gekomen wat een goede manier zou kunnen zijn om hem op te hangen. Ik besloot dat ik hem op een plaat hardboard zou bevestigen met behulp van klittenband. Dat was een prima keuze. Hij hangt nu alweer 9 maanden te pronken in onze trappenhal en ik ben er vreselijk trots op!

Dulce de leche; wat een ontdekking!

In mei van dit jaar was koningin Máxima jarig en deelde zij het recept van haar favoriete koekje op Facebook. Dit schreef zij op de pagina van Het Koninklijk Huis: 

"In deze tijd vier ik mijn verjaardag thuis met een typisch Argentijnse lekkernij: Alfajores van dulce de leche. Ik ben met Alfajores opgegroeid, het zijn mijn lievelingskoekjes! Ik bak ze volgens mijn moeders recept, dat ik graag met jullie deel. Zodat je ze ook zelf thuis kunt bakken!" - Máxima 

Ik vond het zo'n gezellig bericht, vooral omdat we midden in de 'corona-perikelen' zaten. Sowieso gingen in die periode veel mensen thuis vaker bakken (de bloem was in de supermarkt constant uitverkocht) en aan het aantal reacties te zien op dit bericht, waren velen met mij van plan deze koekjes ook te gaan bakken. 

Ik volgde het recept van Máxima en dat leverde héél veel koekjes op. Waarschijnlijk heeft ze op haar verjaardag de hele hofhouding getrakteerd. De koekjes zijn heerlijk bros en kruimelig door de maizena en hebben, door de citroenrasp, een vluchtige citroensmaak. Het dubbele koekje heeft een zachte karamelvulling, dulce de leche genaamd. Ik had er nog nooit van gehoord en het recept vermeldde niet hoe je dat precies moest maken. Het bestaat blijkbaar ook kant-en-klaar, maar hier in de supermarkt hadden ze het in ieder geval niet. De Koekjesbijbel bracht uitkomst. Het bleek ontzettend simpel te zijn, maar kostte wel een paar uur tijd. Gelukkig had ik dat op tijd in de gaten. 

Voor de dulce de leche koop je één of meerdere blikjes gecondenseerde volle melk met suiker en die breng je in een pan met ruim water aan de kook. Je laat het water met de blikjes erin ongeveer 3 uur koken. Je moet wel opletten of er niet teveel water verdampt, waardoor ze niet meer volledig onder staan. Indien nodig dus aanvullen met kokend water. 

Met de afgekoelde dulce de leche plak je steeds twee koekjes op elkaar en daarna rol je de zijkanten nog door de kokosrasp. Een heerlijk koekje met een zálige vulling! 

     

Omdat ik meerdere blikjes dulce de leche had gemaakt, bakte ik een week later andere koekjes met deze heerlijke karamelvulling. In de Koekjesbijbel vond ik een recept. Ik maakte het deeg en rolde het uit op mijn werkblad. Ik stak er cirkels uit met een doorsnede van 8 cm. Op elk deegplakje schepte ik een theelepel dulce de leche, vouwde het deeg aan drie kanten omhoog en drukte de puntjes stevig tegen elkaar aan. Ik bestrooide ze met gehakte hazelnoten, bestreek de zijkanten met losgeklopt ei en toen de oven in. Deze koekjes vond ik zelfs nog iets lekkerder dan de Alfajores. 

         

Amigurumi haken

In de haakwereld kom je soms termen tegen waarvan je niet meteen weet wat het is, bijvoorbeeld de term 'amigurumi haken'. Natuurlijk kom je daar vervolgens met behulp van internet snel genoeg achter.
Het woord amigurumi komt uit Japan en betekent letterlijk 'gebreid speelgoed'. In Japan is dit ontzettend populair en worden deze knuffels heel veel gebreid én gehaakt. In Nederland kennen wij amigurumi vooral van gehaakte knuffels, maar breien kan dus ook. De keuze uit amigurumi's is enorm; van bijna elke diersoort bestaat wel een patroon, soms compleet met kleding of andere accessoires. Voor amigurumi's, die niet alleen als decoratie, maar echt als speelknuffel bedoeld zijn, zijn er veiligheidsoogjes en -neusjes te koop, zodat kleine kinderen niet het gevaar lopen kleine onderdelen in te slikken.
Amigurumi's worden meestal strak gehaakt (zodat je de vulling er niet doorheen ziet) met dunne katoen en haaknaald 2,5 tot 3,5.

(afbeelding van mijnhaaknaaldenik.nl)

Natuurlijk wilde ik ook weten hoe je een amigurumi maakt. Samen met een vriendin ging ik naar een workshop van Laura Haakt in Dongen. Hier leerden we de basisbeginselen van het amigurumi haken. We werkten met een super leuk gratis patroon van haaknaaldeni.blogspot.com en waren een paar uur zeer geconcentreerd bezig. Er moesten constant steken gemeerderd of geminderd worden, dus we hadden veel telwerk. Het hoofdje, snuitje, lijfje, oren, armen en benen worden allemaal apart gehaakt en opgevuld. Het strakke haken moest erg wennen en deed na een poosje best zeer aan mijn vingers. Zo nu en dan even rusten is een goede zaak om krampen te voorkomen.
Het was teveel werk om in één avond af te maken, maar het patroon en alle benodigdheden gingen mee naar huis en daar heb ik hem netjes afgemaakt. Ik heb hem gemaakt van 1 bolletje Scheepjes Catona 212 van 50 gram en 1 bolletje Scheepjes Catona 130 van 10 gram, met haaknaald 2,5. Het is een heel schattig beertje geworden, dat een hele tijd op een tafeltje in mijn woonkamer heeft gezeten. Na een poosje heb ik hem verkocht.

Ik vind het heel leuk om nu te weten hoe het haken van een amigurumi in zijn werk gaat, maar vanwege de pijnlijke vingers door het strakke haken en het gepriegel om het beertje netjes in elkaar te zetten, zal ik niet zo snel aan een volgende amigurumi beginnen. Liever toch het iets grovere werk, zoals dekens, kussens, sjaals en wandkleden.

Bakken met dadels

Een poosje geleden heb ik twee baksels gemaakt met dadels. Wel twee heel verschillende.

Dadel-hazelnoot-taartje
In mei maakte ik het dadel-hazelnoottaartje van Anna Yilmaz (winnares van 'Heel Holland Bakt 2018') omdat de ingrediënten in dit recept, zoals de dadels, hazelnoten, jam en kokosrasp me wel aanspraken.
Eerst heb ik het deeg gemaakt en de hazelnoten geroosterd. Het deeg moest 20 minuten in de koelkast rusten. Ondertussen kon ik met de dadels aan de slag. Ik had hier nog niet eerder mee gewerkt. Voor dit recept had ik medjouldadels nodig. Dit is een grote en heel zoete dadelsoort. Ik heb de dadels eerst ontpit en daarna met wat kokend water in de foodprocessor gepureerd. 
Van het deeg moest ik twee gelijke deegcirkels maken. De eerste cirkel legde ik in de springvorm en hierover heb ik de dadelcrème uitgesmeerd. De geroosterde hazelnoten moesten hierop verdeeld worden en een beetje in de crème gedrukt worden. Hierop kwam de tweede deegcirkel. Die heb ik bestreken met wat melk en daarna 40 minuten in de oven gebakken. Toen het taartje afgekoeld was heb ik hem bestreken met de abrikozenjam en bestrooid met de kokosrasp.

Ik was heel benieuwd hoe dit taartje zou smaken, omdat ik nog niet eerder zoiets gebakken had. Ik vond hem zeker lekker, maar wel heel machtig. Kleine puntjes snijden is dus wel een aanrader. Ook vond ik de dadellaag wat te dik en daardoor te overheersend van smaak. Maar de overburen, die ook een puntje hebben meegegeten, vonden dat juist heerlijk. De hazelnoten had ik te klein gehakt, dat was jammer want nu miste je de knapperige bite van de noten. Voor de volgende keer zijn er dus zeker wat verbeterpuntjes.
Het recept is te vinden op https://www.maxvandaag.nl/sessies/themas/eten-drinken/dadel-hazelnoottaartje/. 

Dadel-walnoten-koekjes
Vorige maand maakte ik de opgerolde dadel-walnoten-koekjes uit de Koekjesbijbel. Echt een héérlijk koekje en niet moeilijk om te maken. 
De dadels moesten natuurlijk eerst weer van hun pitten ontdaan worden en daarna grof gehakt. Ook de walnoten moesten gehakt worden. Terwijl het deeg een uurtje in de koelkast aan het rusten was, maakte ik de vulling door de dadels met suiker en water aan de kook te brengen en zo'n 10 minuten te laten sudderen tot een smeuïge dadelmassa. Daarna moest dit weer afkoelen tot kamertemperatuur.

Het deeg heb ik uitgerold tot een vierkante lap. Dit valt nog niet mee, want op de een of andere manier wil de deeglap altijd rond worden. Het deeg kon daarna bestreken worden met de dadelvulling en bestrooid worden met de gehakte walnoten. Daarna heb ik er voorzichtig een rol van gemaakt en die moest ook weer een poosjes in de koelkast rusten. Tenslotte heb ik de rol in plakjes gesneden en konden ze op een bakplaat de oven in. Het resultaat was echt genieten en dus zeker voor herhaling vatbaar.